urok późnej jesieni

Urok późnej jesieni
Miesiąc późnej jesieni na palecie zrudziały liść kładł
I tak listopad październikowi złotawy uśmiech skradł
Drzewa ze spadającymi liśćmi w poświacie brązu stały
I w ten sposób dni słotne wraz ze słonecznymi zgodnie trwały
Ostatek piękna powoli z tej pory roku w przestrzeń ulatywał
Jednak i listopad też potrafił być cudny, czar swój wydobywał
Dywany z opadłych liści pod stopami szumiały
One to, żęto już koniec pogodnego babiego lata wskazywały
Promień bladawy przez nagie konary nieśmiało prześwitywał
I zwiastun ten późną jesień w pełnej krasie okazywał
Bowiem każdy okres w roku swoje osobliwe walory posiada
Kolory , swoisty zapach i inne krajobrazy na wszystko się składa
Listopad choć w części ponury i brzydki osobliwą oryginalność też skrywa
Czasem zalśni złotem oraz brązem, radość jesieni tym okazywa
Bo i brzydocie deszczowo ponurych wieczorów jakaś szczególna tajemnica tkwi
I nie tylko to jest przyjemne co blaskiem i jasnością słońca lśni
Oddajmy się więc czarowi długich i ciemnych nocy jesieni
Bowiem wszystko to przeminie, nadejdzie pierwszy śnie i natura się zmieni

autor

unglesio z Bieszczad

Dodano: 2009-11-02 14:35:31

Ten wiersz przeczytano 1192 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie