Utopia

Łap szczęście i trzymaj je mocno…a dobrocią i
szczerością zawsze można przywrócić życie do życia

Kolejne ptranie bez odpowiedzi. Myślę że to cos w
każdym z nas siedzi

W Twoim wierszu bije tęsknota a marzenia trzeba się
starać są do spelnienia .

Śliczny ten tekst, taki śpiewny, melodyjny, że
chciałoby się go wyśpiewać, ułożyć do tego nuty,
zagrać na jakimś instrumencie i wytańczyć...Olśnił
mnie swoją rytmiką, czarem słów. Piękny wiersz.

piekny wiersz w ktorym widac tesknote za tym czego juz
nie ma co przemineło

wszystko co opisujesz to utopia?swoją drogą urocze
pragnienia,mysle,że jednak do spełnienia;-)

nie możemy magią przywrócić życia, jeśli wierzymy w
życie wieczne to, to które odeszło, żyje!! tak żyje i
patrzy na smutek którego nie chce.....
ładny wiersz..

Zrobić coś co jest niemożliwe to bezsensowne
wyzwanie.. A często takich wyzwań sie podejmujemy.
Bezsilni, chcemy cofnąć zcas, walczyć od nowa. Na
próżno...

Trudno zbudzić coś , co nie chce
Coś odpycha, niech wciąż drzemie
Może przyjdzie odrodzenie
i otworzysz nowy świt, czego Ci życzę

Co minie to w przeszłości już ma swoje mieszkanie,
trzeba się z tym pogodzić co w pamięci zostanie.
Chcesz powąchać kwiat róży, wpierw oberwij jej kolce,
smutek szczęściu nie służy, lecz życiowej bemolce.