Utrzymaj
trzymaj ster ostrymi pazurami
nie przejmuj się sztormem
trąb i płacz ile łajba uciągnie
kutry to przy tym oaza i tak nas nie
odnajdzie
toniemy łzami rzeki
ciężkość nie równa się lekkość
a jednak płynę z klonami szarej głębiny
pogardliwa sprawa nadarzyła się ofiarom bez
przyczyny
zjednały się z przypływem fali
pomogłem utonąć marzeniom
utrzymuj go parami jeżeli widziałeś wypitą
krew
tylko staraj się robić to spokojnie
Rozpiętość utrzymuj oddechu płomieniem.
autor
Skromny.
Dodano: 2012-05-09 18:08:36
Ten wiersz przeczytano 1302 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
marzeń już nie ma ,co pozostało,przetrwać sztorm
uf ale sie musiałem zmagac z twoimi falami - bardzo
sugestywnie i ciekawie napisany
Ciekawie. Pozdrawiam:)
nie pozwól utonąć marzeniom
pozdrawiam serdecznie:)
Wiersz, o zmaganiu się ze sztormem. Zagrzewający do
walki. Nie jest dla mnie do końca zrozumiały, ale czy
musi być? Pozdrawiam.
...marzeniom nie można dać utonąć...bo człowiek straci
cel w życiu...tak myślę a wiersz pełen grozy...