Utulić do snu WŁASNY lęk
W szarości dnia, w czeluściach nocy
życie człowieka ucieka,
Miliony NAS zmęczonych tak
i zapłakane oczy.
Na serca dnie ból chowa się,
Niczego nie przeoczysz
Do przodu przesz, jak w jakiejś grze
Zmęczenie ciało TWE toczy.
I nagle!
Wiesz, rozumiesz że,
Ten straszny pęd,
Zmarnował TWÓJ, o życiu sen.
Już czas!
Utulić do snu WŁASNY lęk.
autor
igoi
Dodano: 2009-04-05 22:12:02
Ten wiersz przeczytano 768 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Tempus fugit ...
Szkoda, że wszystko jest takie vanitarne, że czasem
człowiek nie zdąrzy zrealizowac wszystkich celów,
marzeń...
podoba mi się, nawet bardzo tylko bez trzeciej części
, ale to subiektywne odczucie
zawsze trzeba pamiętać o swoich marzeniach Bardzo
ładna myśl optymistyczna :)
"Już czas"...oo tak