Uwaga! Tramwaj.

podłogowe klimaty z panem eŚ i lenny v.

Neony rozświetlają ulicę. Jeżdżę tramwajami
trzęsącymi moją ziemią. Stukanie
o niepewny grunt brzęczy mi w uszach jak tamta
cisza między nami.

Są pędzące kadry za szybami. Zakurzone są
od furii. Zakręty- nie widać nic, co będzie dalej.
Muszę wierzyć ci na słowo, że Ty tam już
nie stoisz.

Smooth jazz nad tramwajową społecznością. Wiszą dźwięki poszarpanych wspomnień. Wirują
świdrują mi w uszach. Zatykam je dłońmi
i nadal słyszę.


Zadymione kafejki
na wpół martwych poetów przeniosły się
do tramwajów.

autor

Tajemna magia przypadku

Dodano: 2008-04-25 23:12:11

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie