Uwierzysz?

Dzisiaj niczego już nie pragnę,
ogrody marzeń wypłakałam.
Resztę ukryłam w łzie ostatniej,
tam mają chyba dobry garaż.

Obudzę je któregoś ranka,
aby rozkwitły pąkiem spełnień.
Czas znów pozwoli o nie zadbać.
Kiedy to będzie? Sama nie wiem.

I nie zapomnę nigdy o tym,
co bliskie sercu i potrzebom.
Myśli jak ptaki - chcą być wolne
frunąć - nie dumać jak, dlaczego.

Każdemu w życiu czegoś trzeba,
a mnie wisterii i maciejek.
Podaruj mi ten okruch nieba,
a ja kwiatami go obsieję.

autor

magda*

Napisany: 2016-04-04 Dodano: 2016-04-04 13:42:28

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie