Walka
Tęcza kolorowo rozrywa
swe barwy
Trwoni radość samotnym.
Patrząc w niebo -mgła
chmury jak zła nadzieja
płyną ku ziemi.
Ziemia kamienista zbroja
walki się dobędzie.
Zwali się deszcz męczący
na poparzone rany gleby.
Tak minie bój
zaciętych żywiołów.
Zniknie lęk dobyty
mieczem porażony.
Tęcza wesoło rozsiewa
swe barwy.
autor
bartlomiej
Dodano: 2009-08-21 08:52:49
Ten wiersz przeczytano 556 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
bardzo ładnie..pobudza wyobraźnie
namalowałeś słowem ,a ja widzę oczami,pięknie