Wciąż...
Wciąż płaczę
a mimo to
po policzku nie toczy się ani jedna łza
Wciąż boli
a mimo to
na mej twarzy gości promienny uśmiech
wciąż i wciąż...
ale życie mknie do przodu
a ja próbuję się podnieść
i nauczyć się być bez Ciebie
Wciąż płaczę
a mimo to
po policzku nie toczy się ani jedna łza
Wciąż boli
a mimo to
na mej twarzy gości promienny uśmiech
wciąż i wciąż...
ale życie mknie do przodu
a ja próbuję się podnieść
i nauczyć się być bez Ciebie
Komentarze (4)
potrzeba czasu na zagojenie ran te w sercu goją sie
najdłużej -morze łez już wypłakane czas na życie od
nowa od początku-trudne to ,ale uśmiech Ci pomoże
i tak trzymaj ,idż dumnie do przodu i naucz się żyć
bez niego...rany się goją ,chociaż się o nich długo
pamięta...
Z goraczką milość porównać można,wiem jak boli
podniesiesz sie tak już musi być czym predzej sobie to
uświadomisz mniej bedzie bolalo,szybciej zapomnisz .
Ładnie oddałaś uczucia. Smutno, ale prawdziwie...