Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wciąż dzika...

Ona chowa ciało za skałami czasu
Rysuje magiczne drzewa samotności
Pogrąża się w niebieskiej nicości

Czas jej złocistym przyjacielem
Lecą bez sensu kruche minuty
Szare, bolesne, duszy zarzuty.

Droga ciemnością
Obijają się słowa
niczym woda wezbrana

Dźwięki malują się bezszelestnie
Krąży echo w smutku głowie
Choćby chciała i tak nic nie powie.

Miłości brama stoi dla niej otworem
Żądze pozostające tęsknym błaganiem.

Myśli, pragnie…
Ciągle się lęka
Przyszłości, teraźniejszości, przeszłości…
Z siedmiu cudów świata pragnie tylko
Zrozumienia i miłości…

Hmmm...to chyba coś o mnie....

autor

Aranel

Dodano: 2006-11-23 22:25:12
Ten wiersz przeczytano 439 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »