wciąż szukam odpowiedzi

Jego oczy przesiąknięte bólem
ranią mnie każdym spojrzeniem
gdy patrzy na mnie odczuwam jego ból

tęczówki zagubione w pustej przestrzeni
pozbawione blasku
źrenice błąkają się po labiryncie cierpienia
powieki tak ciężkie, przesiąknięte łzami
strzegą tajemnicy przeszłości

patrze i zatracam się w tym błękicie
on mówi do mnie słowami
niezrozumiałymi
składa wersy tak odległe od prawdy oczu
plącze się przemawiając do mnie
zatraca sens wypowiedzi

gubię się
tysiące myśli rozdzierają umysł
tysiące emocji targają sercem
tysiące odczuć miotają duszą

stoję rozdarta i nie wiem
czy zawierzyć oczom wołającym o pomoc
czy posłuchać słów odpychających

??

autor

Tabi

Dodano: 2010-03-08 15:15:14

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie