Wdzięczność
trzyma mnie w ryzach
bo jak pominąć
zapach chleba o poranku
albo łagodne
spojrzenie księżyca
jak się oprzeć rozmowie
podsłuchanej w miejskim autobusie
skoro już tak
niewiele zostało
autor
Rad1
Dodano: 2023-02-04 13:11:33
Ten wiersz przeczytano 304 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Bądźmy wdzięczni za każdy dzień. To prawda.
Pozdrawiam serdecznie
Tak...z czasem zaczynamy doceniać wszystko, co
dobre...Pozdrawiam :)
Anno. Obyśmy starzejąc się, dorastali ;)
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
życia i przemijania.
Pozdrawiam.
Marek
Lariso. Dziękuję za komantarz. Cieszę się z takiego
odbioru. Według mnie wiersz ma w sobie również nutę
smutku, nostalgii ale takei uczucia również mogą
przyczynić się do wdzięczności, jeśli mamy otwarte
serce.
do niej trzeba dorosnąć (albo zestarzeć się)
Im jesteśmy starsi, dojrzalsi i nasza droga staje się
coraz krótsza, tym bardziej doceniamy życie i jesteśmy
za wszystko wdzięczni.
Piękny, refleksyjny wiersz!
Poproszę o więcej takich wierszy...
Pozdrawiam serdecznie
Też tak uważam. To są dary, które w nas dojrzewają.
Dorastamy do takiej wdzięczności...