A we mnie...

Czyli coś peelkę niepokoi?
A kwiaty i dziś się pięknie mienią barwą i też mamy
wiosnę, a mnie z nosa ciurkiem kapie :))
Serdeczności niedzielne przesyłam Aneczko :)

Cudowne zakończenie w miniaturce...
Pozdrawiam cieplutko Aniu:)

Wiosna kojarzy się z radością,
zatem i w peelce te kawity rozkwitną, ładna
melancholia,
w końcu dokopałam się do wiersza, którego nie
czytałam, a nie było to łatwe:)
Muszę iść w sen, znów się zasiedziałam, ale to się
musi zmienić:)
Dobranoc Aniu i miłego dnia życzę:)

No przy takich kwiatach trudno byłoby ci zasnąć więc..
miejsca nie szuka.. szkoda czasu na sen .

Ciekawy wiersz, te wersy zatrzymują... Pozdrawiam
serdecznie:)

super a zakończenie rewelacja:)
pozdrawiam:)

Czasami już tak bywa, że wszystko eksploduje w koło
życiem, a w człowieku brak na cokolwiek miejsca i nie
czuje ukojenia.

Pozdrawiam serdecznie:)

ale świetne zakończenie, niesamowite... :-)

Piękna, wymowna miniaturka. Serdecznie pozdrawiam

Krotki ,ale wymowny ,mnie tez bardzo podobają się dwa
ostatnie wersy:)

a we mnie absolutny brak miejsca... - jezu, cudo !! a
dalej jeszcze większe :))

buziaki nocne...
te dwa wersy...opisują mnie.
sorry, że tak się śmiem identyfikować, to Twoje
wersy))

Doskonale rozumiem i znam ten stan wiosennej chandry:)

Pozdrawiam ciepło:)