Wędrówka życia
Metafora życia , zwykła ironia
to dusza zamknięta w próżni
w chaosie przytłoczona przez chwile
zamknięta na jeden dzień w skrzyni
ulatnia sie przez tunel kornika
wypływa na morze myśli
unosi się i siada na małym obłoczku
wstaje i płynie ku górze
mleczna drogą podąża
by rozjaśnić wątpliwości
dopływa do słońca i spala swe skrzydła
a ciało zostawia jako kolejną gwiazdę...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.