Werble rozpaczy
Pamięci Jarosława poświęcam.
Turkoczą werble rozpaczy
gdy strata nie do zniesienia,
po tobie Synku kochany
żal skomli: już nie ma, nie ma...
Myśl żrąca żąda oparcia
o niebyt - życie gdzieś poza...
Ocean zniczy dowodzi:
trwałość istnienia - mimoza.
Na grobach ognie bezsensu -
pamięć straszliwej przegranej,
zdefraudowanej nadziei,
rozłąką za to karanej...?
Komentarze (15)
:(...zostawiam plusik za wiersz...smutny...
przejmujący wiersz....
Osobisty..Przejmujący..
Twoje słowa w profilu, Twój wiersz i komentarz do mego
wiersza dają do myślenia i za to plusy ode mnie
Los kpi sobie z naszych pragnień, on ma spisane
przeznaczenie i działa zgodnie ze swym planem. Piękny
wzruszający utwór.
Wpadamy do naszego zycia na chwile, cos tam zrobimy i
znikamy na wiecznosc. Ludzie odchodza a i tak to
niczego nie uczy drugiego czlowieka.
smutny klimat, przejmujące uczucie przegranej
Nie, nie z karę... to tylko ślepy los
"Na grobach ognie bezsensu -
pamięć straszliwej przegranej" te ognie na grobach
mają głęboki sens... nie można tracić nadziei...
Piękne metafory, nostalgia w sercu, nieziemski klimat,
pozdrawiam :)
na grobach ognie bezsensu...życia nie wrócisz, nie
wyobrażam sobie straty dziecka, to ból najgorszy
jesteśmy..tylko na chwilę:))
Rozpacz której nikt nie utuli. +
Trudno wypowiadać się na tematy tak dramatyczne i
osobiste. Zostawiam +.
Przejmujący wiersz. Jak utulić rozpacz...? Zostały
słowa...