W westchnieniach mroku
Twój smutny wzrok… - wyraz przepełniony
cierpieniem…
Jesteś już poza granicą czasu,
na skraju widzenia…
Spójrz, przytulam się
do zimnej,
popękanej ściany…
W świetle obskurnej żarówki wchłaniam
tytuły książek…
… lśniące,
złote
litery…
… wyblakłe kanty…
Jesteś
tutaj…
Obok,
przy
mnie…
… daleko…
Każdej nocy nachodzi mnie całe twoje
jestestwo…
Zbolała
dusza…
… stłumione głosy…
Wychodzę naprzeciw niedosiężnym gwiazdom,
wymawiając twoje imię…
W westchnieniach mroku drzewa szeleszczą
jesiennymi liśćmi…
Oklaskują nie wiadomo kogo, szepcząc smutne
pieśni, jakby na pożegnanie…
Wiem, że tu jesteś…
… jakżebym mógł
nie wiedzieć…
Zresztą wiesz…
… wiesz, prawda?
(Włodzimierz Zastawniak, 2021-09-26)
https://www.youtube.com/watch?v=ZFtJ3hfw5TM
Komentarze (7)
Wzruszajace wersy
Pozdrawiam serdecznie
Wymownie, wzruszajaco...
Pozdrawiam serdecznie
Może wie, może nie, a poza tym nie każdy chce słuchać
szelestu drzew,
lepiej słuchać tego, co nam dyktuje nasze wnętrze.
Dobrej nocy życzę, Włodku.
......
bezgraniczna miłość
Wzruszyłeś...pozdrawiam :)
z mroków ciemności wyłania się miłość, jest obok za
kurtyną nocy