Wewnątrz jabłka

samotna ciemność
stare rany
— w spoczynku



Dziecko, które nie mogąc spać,
nieświadome, że trująca mgła,
którą wdycha to zwłoki jego rodziców.


To kolejna stacja, na której
nie miałem zamiaru wysiadać.

Z zapachem, bez zapachu,
zwątpienia nocy nieprzespanej.
Kolejne pytania, a ja jedyne
czego chcę to spokój ducha,
wiec nie odpowiadając, patrzę w księżyc.

Czuję, że jego światło przechowuje
nieskończoną ilość tego spokoju,
jakby stary przyjaciel pocierał mi ramiona,
a potem lekko poklepując po plecach, mówił:

Nie martw się. Dasz radę, wszytko będzie dobrze.

autor

raskolnikowski

Napisany: 2022-11-24 Dodano: 2022-11-24 11:17:38

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie