Wiara dla dwojga
Stwórzmy nową religię tylko dla serc dwóch
odkryjmy na nowo czym miłość jest
naprawdę
pokażmy światu jak wielki w środku nasz
duch
od tylu już lat jedynie tego właśnie
pragnę
w górę się unieśmy tam gdzie jasne
gwiazdy
połówki teraz dwie w jedną złączmy
całość
popłyńmy więc tam gdzie chciałby być
każdy
odepchnijmy w siną dal uprzedzenia i
nieśmiałość
chaos codzienności przekształćmy w porządek
i piękno
w podróż w głębie duszy się razem
wybierzmy
by nas w sercach już nigdy nic nie
piekło
do szczęścia bram na bosaka już teraz
pośpieszmy
tylko we dwoje gdzie jeszcze nikogo nie
było
podaj mi swoją dłoń a do nieba cię
zabiorę
w jawę zamieńmy co dotąd się nam tylko
śniło
ty mi będziesz cudną nimfą a ja twoim
amorem
autor
jaro 37
Dodano: 2016-01-24 09:52:09
Ten wiersz przeczytano 1310 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
zamiast komentarza Jarku
a gdy cię w sobie rozkocham - to tylko tak,
byś nigdy nie miał dosyć.
na skrzydłach zmysłów każdego dnia, o brzasku
na szczyt rozkoszy, zaniesiesz mnie bez fałszu
i bez zdrad, niczym łabędzie do kresu życia,
będziemy sobie wierni w parze i otulimy czas,
by godnie się zestarzeć.
Romantycznie... jak zwykle :)
Romantyczny, ciepły, piękny wiersz jaro37. Dziękuję.
Miłego dnia.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Ciepły i serdeczny wiersz.
Pieknie jaro
Pozdrawiam
Dziękuje wszystkim za odwiedziny i komentarze.
Pozdrawiam .
Romantycznie i optymistycznie, podoba się:)
Jarku,jak zawsze piękny wiersz,gdyby tak można
było...cieplutko pozdrawiam,miłego towarzystwa :)
we dwoje można i potrafimy bardzo wiele - pozdrawiam
Z wiarą w zanadrzu idzie się przez życie
raźniej...Miłego dnia Jarku :)
To dobra religia. Ufać miłości i więcej nie trzeba.
Pięknie napisane. Pozdrawiam.
Bardzo ładnie przeprowadzasz wierszem na przez miłość
.. aż jej się pragnie..by trwała wiecznie w ciąż we
dwoje ..
bardzo mi się podoba Twój romantyczny wiersz o mądrych
wersach też:) pozdrawiam Jarku
Dla ciebie w ogień skoczę, by spłonąć powoli.
Dla ciebie ostatni grosz wydam, by głód nie
doskwierał. czy nie tak?
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!