Wiatr

Wiatr, wiatr, wiatr
Wznosi włosów kosmyk
Zapełnia cały wysiłek twarzy
Rumieńcem pełności balonowym

Pośrodku całości stoi kobieta
Skromnie odziana prawie naga
Zaprasza do wyrzeczeń
Zamknij mnie w swoim słoju

Córka pszczelarza zasłania twarz
W obawie przed natrętami
Przynosi plastry ociekające miodem
Uśmiecha się zalotnie

Napina płuca foliowej reklamówki
W szpaltach sklejona do podobnych
Na pewno nie marzyła
O takim locie

Pobladła wierzba
Zamiotła gałęzi mackami
Swoje kleiste odchody
Zastygła potem

autor

BolesławBluszcz

Napisany: 2010-04-15 Dodano: 2010-10-17 21:27:36

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie