Wiatr Cię nie opuścił
Zadzwoń kiedykolwiek będziesz mogła
powiedz pamiętasz co niezwykłe czułaś
niech twój głos przenika mnie całego
bym zapamiętał jego zabarwienie na
zawsze
gdy będziesz szła przed siebie
pewnym krokiem
lekki powiew wiatru ciebie przytuli
pełno w nim będzie mojego oddechu
będzie posłańcem
by być razem ze mną przy tobie
nawet wtedy kiedy patrzeć będziesz w inne
miejsce przystrojone obcymi barwami
gdzie nie będzie mojego zachwycania
idąc zerkam na telefon
czy ukaże na ekranie wiadomość napisaną
twoją ręką lecz wiem
długi czas oczekiwania będzie
wędrujesz po innej stronie słońca
zajęta swoimi sprawami
ja w poświacie księżyca po jego ciemnej
stronie tkwię niezmiennie w przestrzeni
wcale nie takiej przyjaznej
dziś znów wiatr czuje na twarzy
uśmiecham się do niego
wiem dotrze w końcu znów do ciebie
weźmie w ramiona całą
przyniesie z powrotem zapach miłości
która stale jest obecna
na przekór światu bez czuciowemu
podmuch czułości będzie z tobą pamiętaj
może kogoś śmieszy taka postawa
lecz nie obchodzi mnie ich zadziwienie
pragnę kochać po swojemu
w świecie niekochania
kogoś takiego jak ciebie.
Petrus Q.
Komentarze (18)
bardzo ładnie napisane pozdrawiam
Witaj Petrus. Bardzo podoba mi sie w jaki sposob
spuentowales wiersz, to jest wlasciwa postawa peela.
Zycze mu aby przyslala ta peelka tak dlugo oczekiwana
wiadomosc. Wiersz w calosci jak to u Ciebie , bardzo
ladny. Moc serdecznosci Petrus:)
Ładnie wyrażasz swoje pragnienie Perusie,może zadzwoni
po przeczytaniu powyższego tekstu...
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam na porcję limeryków
i może trochę uśmiechu:)
Dobrej nocy życzę:)