Wiatrak
Dumnie tak stał
sam w czerni
sponiewierany
przez deszcz i wiatr.
Szkoda, że nic nie mówi,
bo nie jedną
ciekawą historię zna...
Ziarno na mąkę mielił
napędzany przez wiatr
wiatrak co w polu
samotnie stał...
KS 17/10/2009
autor
Jasmin76
Dodano: 2009-10-17 18:15:24
Ten wiersz przeczytano 2542 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Samotność boli bardzo głośno
Pięknie, mój Ojciec miał taki pamiętam to z wczesnego
dzieciństwa, ale tylko wspomnienia, które porwał
wiatr. Teraz też tylko wspomnienia, 12.10 poinformował
mnie, że "mam kogoś" NO I DOBRZE, WRESZCIE JESTEM
WOLNA, ULŻYŁO MI. WSPOMNIENIA SĄ PIĘKNE I TYM MUSZĘ
ŻYĆ, Serdecznie pozdrawiam :))))
bardzo ładny krajobraz z tymi wiatrakami. pozdrawiam.
Wiatraki kojarza mi sie zawsze z Holandia, piekny
wiersz
ładna miniaturka dla dzieci, ale warto pamiętać że
takie rzeczy istnieja :)
Zamknąłem oczy i znalazłem się w Wielkopolskim Parku
Etnograficznym niedaleko jeziora Lednickiego -
tamtejsze wiatraki nie są takie samotne.
Nooo, ...każdy mężczyzna taki wiatrak miał...że kiedyś
stał.....O, ooo chyba źle zrozumiałem
wiersz..........
z pewnością nie jedno widział i słyszał i gdyby tylko
mógł nie jedną historię ,by nam opowiedział...wiersz
fajny...pozdrawiam
Wiatrak teraz stoi i prąd mieli to taki nowoczesny
szał :) Ładny wiersz :)
...kiedyś tętniły życiem, teraz stoją puste...
pozdrawiam
Samotność bywa bolesna... krótki wiersz ale z dobra
treścią pozdrawiam
Zapomniane wiatraki stoją samotnie w polu:) pozdrawiam