Wiatrak

Wiatraki coraz bardziej znak naszych czasów.
Oby miłość nie była do końca jak wiatrak z jednej
strony powinna być bardziej delikatnym powiewem niż
takim huraganem kolosem.

Bardzo oryginalna miniaturka,
podoba mi się ot uczłowieczenie wiatraka, Elu, sorry,
że dopiero teraz tutaj jestem, ale nie było mnie w
sierpniu na beju.
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do poprawionej
Vilanelli :)

Konwalio bardzo dziękuję za komentarz i pamięć.
Pozdrawiam ciepło :)

W prostocie największy urok...

Halszko dziekuje

Śliczny wiersz. Odtąd, kiedy zobaczę gdzieś wiatrak,
przypomni się Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Mgiełko.
Pięknie piszesz :)

Wańdziu bardzo dziękuję, zawsze o mnie pamiętasz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Smutny wiersz ale w poetyckim wydaniu zasługuje na
uwagę i uznanie.
Z podobaniem pozdrawiam bardzo serdecznie :)

Kolejnym gosciom dziekuje za czytanie i komentarze.
Milego dnia ❤

coraz mniej tych wiatraków a takie były malownicze

Witaj! Elu
Odbieram twój ładny wiersz jako tęksnotę i wspomnienie
zarazem

Pozdrowienia dla ciebie!

Nigdy nie wiemy, w czym dostrzeżemy poezję :) Piękny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Nostalgicznie, pieknie i poruszająco Elu.
Wspaniałe metafory.
Pozdrawiam serdecznie.

Tęskno.

Chicby z wiatrakiem to zawsze lzej, oczekiwanie to
trudny czas zwlaszcza w samotnosci
Piekny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)