Wiatrak
samotny stoi pośród pól
wiatr śmigła porusza
okna wpatrzone w dal
czekają na wędrowca
usiadłam cichutko
więź poczułam między nami
ja istota rozumna
utożsamiam się z wiatrakiem
razem
czekamy
https://www.youtube.com/watch?v=AXnGInTqvRs
autor
Mgiełka028
Dodano: 2022-07-11 15:43:28
Ten wiersz przeczytano 2021 razy
Oddanych głosów: 74
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Halinko, bardzo dziękuję za komentarz.
wiatrak swobodny wiatr: pomiędzy... tym co za i obok -
tym co było a jest...
Jadziu, Najko, Elizo bardzo dziękuję za komentarze i
pamięć, Miłego wieczoru :)
Lara Fabian i Twój wiersz:) Piękna całość:)
Spełniamy swoją życiową rolę jak ten
wiatrak...pozdrawiam Elu.
Ładny wiersz, poruszający.
Pozdrawiam Elżuniu.
Czerges, Kika dziekuje za czytanie i komentarze. Milej
soboty :)
Ładnie
Pozdrawiam serdecznie:)
"słońcem spalona gaśnie trawa" - ech pięknie :)
Kolejnym gosciom dziekuje za odwiedziny i komentarze.
Milego dnia :)
Smutna refleksja o kolejach życia, pozdrawiam ciepło.
Piękny wiersz, w którym porównujesz się do samotnego
wiatraka. Pamiętam dawne czasy wiatraka, bez niego nie
było chleba. Serdecznie pozdrawiam.
Ten wiatrak jak te dzikie gruszki rosnące na miedzach.
Podoba mi się wiersz.
Pozdrawiam
Wiatrak kiedyś symbol obfitości i dobrobytu dziś ubrał
szatę samotności i czegoś co dawno już przeminęło.
Pozdrawiam Piękna z uśmiechem i plusem:)))
Jakoś tak smutno na sercu się zrobiło, że wiatrak
pośród pól jest towarzyszem w samotności podmiotu
lirycznego.
Ładny wiersz, poruszający.
Pozdrawiam Elżuniu.