widmo

razu pewnego posępnej północy
gdy w mgle się nurzała już cała dolina
a księżyc w chmurzaste głębiny się wtoczył
niepewne kroki skrzypnęły w ruinach

w ciszy bezwietrznej szept echem nabrzmiały
potrząsnął murami z mocą zaklęcia
i już nie cień jeden, lecz dwa cienie stały
dygocząc bezładnie w pośpiesznych objęciach

dziwna ta panna, dziwny i jej luby
gdy księżyc się miękko zsunął w mieliznę
znać, że na szyi wisielczą miał bliznę
a ona oba rozprute przeguby

nie przez martwotę tych twarzy pobladłych
kruki me serce, jak drzewo obsiadły
a lęk z majestatem do duszy mi wkroczył
.. on miał twoje usta
ona - moje oczy..

autor

ash

Napisany: 2008-02-08 Dodano: 2008-02-09 00:00:36

Ten wiersz przeczytano 989 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie