Więdnę

Znów tępy ból otumania mnie,
a tęsknota nie pozwala żyć;
rozglądam się, ale nie ma Cię,
w bezradności swej chce mi się wyć!

Nie potrafię chwilą cieszyć się
i choć słońce świeci - we mnie noc,
bo bez Ciebie jest mi strasznie źle,
w tej tęsknocie zgasła moja moc.

Wiem, że jesteś tam i tęsknisz też;
wiem, że więdniesz tam jak tutaj ja,
ale jedno w nas wciąż żyje, wiesz:
Nasza Miłość swoją wieczność gra!

autor

piwar68

Dodano: 2005-11-14 10:59:25

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie