Wielcy romantycy...

Wielcy romantycy umierają bez miłości
W morzu ciszy - szarej samotności

Tylko fotel pieści plecy
Na sprężynach namiętności
Tylko żółte, stare kartki
Pełne dawnej są miłości

Pióro znów całuje papier
Wspomnieniami zapełniany
Oczy błyszczą, świat dolega
Pióro znów zasklepia rany

Mokry arkusz płynie dłońmi
Oczy mrużą się ospale
Mokry arkusz sny ukrywa
Niespełnione, te wspaniałe

Wielcy romantycy umierają bez miłości
Przepełnieni jednostronnie
Nie ma czego im zazdrościć...

autor

GraFiK_ŻyCiA

Napisany: 2007-02-15 Dodano: 2007-02-15 18:37:02

Ten wiersz przeczytano 366 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie