Wielkamoc. - Część IV . - W...

proza. - część finalna Opowiadania Wielkanocnego...

to jest świadectwo wydarzeń, a nie opwiadanie z fantastyki lub opis halucynacji - i powstawajacych w takich stanach wizerunków nie posiadających materialnego desygnatu




Czwarta i końcowa częśc opwieści z wydarzeń i refleksji z przedświatecznego okresu i Niedzieli Wielkanocnej - zaisniałych ok. 199O-91 (2)? r. bedąca samą istotą opowiadania - njwazniejsza takze na dzisiejszy Świąteczny Dzień... - rocznicowo... - z hisoryczno-wyznaniowym odniesieniem - czyniącym - dzień... - zmarwychwstania Chrystusa - (sticte... -czas, na ile mozna ustalić - bezposrednio wcześniejszej 'nocy') bedacy (przez zmartwychwtanie) - tego wlasnie podstawą "proklamacyjną" dnia... - okreslanego - jako "Święto Zmartwychwstania" (Pańskiego) - oraz... - dla światecznego w czhrzescijaństwie dnia - wyznaczonego radośnie - na cotygodnową Niedzielę...



Nastał pierwszy dzień Świąt Wielkanocnych. Wiktor – wiedział już niejasno, dlaczego według tradycji - Niedziela jest - a przynajmniej - powinna być - powszechnie uznawana za dzień święty - jako przywiązanie do tradycji i opowieści o zmarwychwstaniu Jezusa. Opowieść nawet kojarzył sobie terminem "Święto Zmartwychwstania", który wcześniej uważał za jekiś w sumie obcy i egzotyczny zwyczaj świętowania – z kościołów jakichś - może amerykańskich – podobny np. do Dnia Dziękczynienia.
Nawet nie wiedział - kto i kiedy "zmartwychwstał" – i po co?.. (no bo i - jakże to... - żeby ktos mógł - tak - dosłownie... - zmartwychwstać?)
- Nie zwykł się zresztą zastanawiać, nad rzeczami 'nie mającymi znaczenia' - zwłaszcza - nie sprawiajacymi przyjemności. W zasadzie – nie umiałby obu obojętnych mu Świąt (... --Zmartwychwatania - i... - Dziękczynienia ) - nie potrafilby rozróżnić, ani określić ich istoty.

Zapewne zjadł "śniadanie wielkanocne", ktore w domu rodzinnym polegało na podzieleniu się jajkiem... (– jajkiem na twardo...) – czasem nawet zabarwionym w wywarze z łupin cebuli...
- ot - tradycyjne podzielenie się - jajeczkiem - np. przy telewizji (z Szarikiem) - i w pidżamie.

Być może już wtedy - po raz pierwszy w umyśle jego – pojawiła się - istota Baranka, jako symboliki człowieka, ktory – "jak mówi pismo" - dokonywał cudów.. - by zostać - potraktoway... - sądem, szyderstwem - i... - ukrzyzowaniem. - Chyba już wtedy - niejednoznaczna i symboliczna istota baranka (jako symbolika dobra, chleba i wina, madrosci i dobrej sprawczej zyczliwosci - oraz milosierdzia - i... - niesprwiedliwosci... - i - chyba także nie tyle - poddania się... co - zrezygnowania, pogodzeniasięz losem... - i w efekcie - przez ukrzyzowanie - takiej... - ofiary) - przerosła - nawiazujacego do walorów życia... - początkowo - pomarksistowskiego - a moze disneyowskiego tochę - i sympatycznego w istocie...
- "zajaczka"
lub... - z długą chyba - i starą tradycją - "pogańskiego", - "przyrodniczego" w sumie
'kurczaczka'
- obecnego w jego domu,
jako wykonanego z żółtych 'wacików' i kawałkow drutu.- Jednak w to, ze kurczaczki wykluwają się z jajka i że wiosna - jak wskazywało mu powszechne i nie podważane raczej doswiadczenie - że wiosna co roku powraca... - przecież nie wątpił.

Pamiętał z dzieciństwa kartki świąteczne od nabliższej Rodziny - z kranoludkami – zaprzeczającymi samej swojej istocie przez jakieś niebieskie lub zielone kubraczki z czapeczkami.
- O tym, że kartki zaprzeczały istocie Świąt – nie miał pojęcia.
Wiedział natomiast doskonale, że żadnych krasnoludków
– czerwonych, niebieskich czy burych
– po prostu nie ma. Były wymysłem
ludzkim –
i o tyle nie były abstrakcją, ze konkretnie – zrobił ich figurki
jakiś Pan, aby inny Pan je sfotografował. - A po co? - żeby było ładnie.

- i żeby można było przesłać... - nie - list - tylko ładną kartkę - z życzeniami

(- Jednak te kartki - były raczej na Boże Narodzenie.)

Wiktor miał już pewnie półtora roku – i - oglądając kartki - wysłuchał przy okazji, jak się toczy w drewnie na tokarce – drewniane główki krasnoludków. Było to nawet trochę zajmujące.
Prawie zrozumiał.
prolem... - najpoważniejszy - byl - w tym... - dlaczego to - glówka (potencjalnego krasnolutka) ma być w ruchu... - a nie ostrze. (no... - to tak... - jakby on... - po cóż?
obierając kartofelki... - strugał je - na nożyku... - umocowanym w imadle...) problem cały - był - w zrozumieniu - poczatkowo - istoty operacji... - a wtórnym problemem było... - dlaczego - odwrotnie - lub nie odwrotnie - czyli - własnie tak.

- Istoty fotografii – zupełnie jednak nie mógł przeniknąć, po częsci dlatego, że mama sama tej istoty nie znała... - i w sumie - po 'toczeniu - głowek krasnolutkow' - i po lekcji - 'technologicznego rozumienia fotografiki' zmęczył się od myslenia - okrutnie - i powiedzial mamie... - że... - paka!..:):) (na razie...) - póki co... - "mam!.. - kochana mamo..." - mam... (mamo - mam... - tego...) - po dziurki - w(?)

- "dosyć!".:):) - uf...

Tochę więcej światła na zagadnienie – rzucił po powrocie skądś... (chyba z kursów maszynistowskich?..) - tata. - I wkrotce... - Wiktor – w ogólnym zarysie poznał pojęcie naświetlania a także chemi – zarówno jako procesu w fotografice – jak i istniejacego - jako tak... - nazwanego(!) - przedmiotu nauczania. - w szkole. (to także przyszło mu dość ciężko) - bo co miał Zygmunt do jakiegos wiatraka - czyli do chemmi i siódmej klasy w podstawówce?

Powróćmy jednak do Świąt... – bo kogo interesuja doświadczenia dziecka z grudnia 56 r. - doświadczenia małego - nieochrzczonego bękarta.

- Czy był, czy nie był nieślubnym dzieckiem – być może się jeszcze wyjaśni. - Rodzice – do końca trzymali się linii, że Ślubow Kościelnych – nie było. Wiktor wie, że jedynymi świadkami - ślubu jakiegoś... - ( bo - przecież... - jakiś - musiał być)
– było dwóch niewiadomych kolegów Ojca – podobnie jak on – podchorążych ze szkoly oficerskiej. Prawdopodobnie - wszyscy trzej byli już wytypowani na przyszłych oficerow Informacji. Żadnej rodziny, żadnych zbytecznych znajomych, żadnych przyjaciół.

– Czy w ogóle był jakikolwiek ślub?..

Panna Młoda - matka Wiktora - była sierotą, a rodzice jego ojca - poznali ją już po ślubie - pod wieczór - jeszcze chyba tego samego dnia, wraz z informacją, ze to jest ich synowa. - Jednak – po pięćdziesięciu latach – po zmianach ustrojowych - przyszedł do Rodzicow list z Kurii Biskupiej – dyplom gratulacyjny w okrągłą - 50-tą? -rocznicznicę Sakramentu... - Jednak "staruszkowie" Wiktora – szli dalej w zaparte. Ojciec zwłaszcza - śmiał sie, że coś się Panu Biskupowi musiało pomylić.

- Wracając...

Zakładamy, że Wiktor podzielił sę jajeczkiem, a może nawet uczestniczył we Mszy Św. (choć to jest już bardziej wątpliwe) - w powtórnie wyświęconym - i - oddanym dla wiernych Kościele Garnizonowym. Przez osiedle, przez bramę boczną i las – udał się na grób Zygmunta, którego długo uważał za rodzonego brata.
Wiktor nie wiedział, że Ojciec jego – poślubiając Janinę – przyjął na utrzymanie i wychowanie jej wiele lat młodszego brata. Mama i wujek Zygmunt – w latach okupacji – w dzieciństwie – zostali sierotami. Zygmunt zmarł młodo w wieku chyba 52 lat i był pochowany na rembertowskim cmentarzu.

Wiktor odnalazł grób i oddał się krótkiej ceremonii: zapałki, znicze – ogień.
Odczytał napis na płycie i odmówił - traktowaną jako tzw. - jedynie - dobre - i - albo - naiwne... życzenie - albo - podyktowane w zasadzie - przyzwoitoscią? - tradycją i wychowaniem... - jednak... - w istocie - nierozumne... - czyli... "pobożne" życzenie - krótką modlitwę... (z początkiem pojmowania) - "Ojcze nasz...), zakończoną kilkakrotnie – po częsci znaną mu już... - formułą - "Wieczne odpoczywanie...".
- Uważał, że przez poszanowanie... - tak być powinno. Pożegnał się z Zygmuntem – jak z bratem i bliskim żołnierzem, o którym wiedział, że uparł się, aby wojsko opuścić – jako szeregowy.

Ruszył w stronę furtki wychodzącej na drogę przez las – najpierw w kierunku północnym, a następnie – między grobami – na wschód. Odczytywał imiona i nazwiska pochowanych. – Była tego – jak na każdym cmentarzu – rozmaitość.
- To już historia...
- Poszukiwał znajomych zmarłych... - lub... (pochowanych) z pokolenia rodziców - przważnie wojskowych i z ich rodzin... - ale - takze rowiesnikow - kolegow... - i koleżanek... - z przedszkola, z klasy... - z "podwórka". Zwykle – groby przystrojone były kwiatami, płonęły znicze.
Po swojej prawej stronie – minął nieodświeżony kwiatami grób.
- Minął – o jeden – dwa nagrobki – i - własnie ten grób wydał mu się szczgólnie opuszczony przez ludzi i smutny.
"W tył zwrot!" (- przez prawe ramię): musi zapalić świecę – choć jedną. Spojrzał na pusty nagrobek – i w tym momencie – jak za naciśnięciem pilota – na nagrobku zaistniało bogate wystrojenie: duża gałąź jodłowa ze wstążkami, długa na pięćdziesiąt centymetrów – a na niej... - płonący znicz... - w kształcie leżacego na gałązce... - Wielkanocnego Baranka. - Szok!!! - szok. - I jeszcze raz – szok!

Zaniemówił!

- Rozglądał się za innym "pustym" - nieprzystrojonym grobem... - Bo przecież wiedział! - widział!.. (- bez dwóch zdań - widział!
bo i podważać, że widział "pusty" grób - jeszcze nie począł)
- bo przecież - widział... - na własne oczy. - Ale
– w pobliżu – takiego grobu nie było. - Ani jednego.
Z niedowierzaniem – podchodził do nagrobka: czy wydawało mu się, że grób był pusty? - czy jednak... – nie wydawało mu się? - że dopiero na jego oczach... – zaistniało całe to - dość bogate nagrobne i radosne wystrojenie.

Wyszeptał być może krótką modlitwę? lub przeżegnał się? – czyniąć znak krzyża... - Nie pamięta. - Możliwe.

Po pochyleniu się nad grobem – badawczo oglądał leżącą jedlinę i – zwłaszcza - Bożego Baranka. Wosk jego był rozmiękły, jakby palił się od dłuższego czasu
– i... - to..
– to dopiero przyprawiło Wiktora w zdumienie: płonący knot "wykonany był"... - z jodłowej igły. - Nie było nawet śladu... - nawet śladu – jakiegokolwiek innego knota.
- Choć w szoku – cały czas był bardzo krytyczny i przytomny- bo... -: ten knot! - ten płonący knot! - z jodłowej igły – płonie! - to - chyba tylko po to... - aby Wiktor – nie mógł zbyć samego siebie i swojego zdumienia - stwierdzeniem o dwukrotnym - w funkcjnalnie logicznym ciągu... - wzrokowym przewidzeniu lub o jakiejś - logicznie funkcjonalnej - użytkowej niemal - halucynacji.
Ponieważ dalej nie działo się nic, co byłoby nadzwyczajne – w końcu - podniósł się z kucek, i poszedł - jednak... - nie przez las... - tylko - w prawo... – do głownego wyjscia z cmentarza - i - dalej - chodnikiem wzdłuż brukowanej ulicy - w kierunku domu.
Po drodze rozważał niesamowitość... - dumając - dlaczego
– i czy rzeczywście się zdarzyło...
(bo niemożliwe!).
- Ale także i to, że knota z jedliny żaden człowiek nie zrobiłby... - bo po co? - a jeśli... – knot nie mógłby płonąć dłużej - tak długo, by wypalić połowę baranka – rozmiękczając jego prawie całość.

Ja także powiedziałem Wiktorowi, ze jedyny sens tego knota był taki, ażeby mógł i musiał w końcu - uwierzyć... - tak w Pana Boga, w Zmartwychwstanie... - jak i w samego siebie...

że to niemogła być - żadna - schizofrenia


- Wiktor – po częsci był już przygotwany do zmiany marksistwowskego światopoglądu o wieczności materii - w pojęciu... - z czasów - powiedzmy... - już wspomnianego "klasyka" - czy - powiedzmy - na poziomie z lat stalinizmu, jakie powszechnie znamy - i postanowł właczyć do swoich zasobów przekonanie, ze "cuda" – zdarzały się... -
nie tylko w dobie Chystusa - w którego nie wątpił, ale – także w XX-stym wieku – i to może - całkem przypadkowym - i (lub) - nieprzypadkowym ludziom. Wiktor mówi, ze im więcej lat od wydarzenia – tym bardziej szuka pokrętnych wytłumaczeń, ale – jednocześnie – co raz mniej wierzy w swoją schizofrenię. Jednak aktu bezprzyczynowego - samoistnego stworzenia (stania się) materii, bądź 'teleportacji' nie potrafi sobie wytłumaczyć.
- Inne rozwiązania zagadki wydają się jeszcze mniej prawdopodobne.

Sam baranek - jak przystało na wielkanocnego...

(- a nie... - jak to piszą(?) ostatnio*... - łamiąc tradycję, poszanowanie wyznaniowe i zasady pisowni i - zasady prawa... - Baranka(?).. (vel?..)
- "Barana"(?!) - "Wielkiej Nocy"*)

- baranek
- pokrycie miał częsciowo wielobarwne - tak, jak te... - sprzedawane (- z cukru), ale masa jego składala się wyłącznie z białokremowego wosku - a może stearyny.

- Rozważając... - powrocił do domu...

O wydarzeniu (i refleksyjnych zastanowieniach...) – nie wspominał... - i nie mowił... - nic... długie lata

(aby nie narazić się na nieprzyjemne uwagi...)

- po części
– takze dlatego... - aby nie martwić Rodziców,
że znowu zwariował.

03.06.2019 r.


* przypisek z dnia 17. o4. 2022 r. (Niedziela Wielkanocna):

w dniu wczorajszym - w tvp-info - prowadzona byla - tlumaczonana język polski - rozmowa ze - spiewakiem... - światowej sławy - 'tenorem' (blokada pamieci... - sorry - z 'tenorem' - (!) - Jose Carreras!)- tłumaczona na język polski.

Tekst pisemny tłumaczonej rozmowy - przedstawony został w formie jedynie chyba? - prawidlowej... - i podstawowej: odnosnie okolicznosci (czasowej okolicznosci) wizyty i koncertu z udzialem piesniarza. - -Zastosowano termin... odnosnie czasu światecznego... - wynikajacy... - z jednoznacznie - z okreslonych rodzajowo i terminologiczne świąt - jak czas (szczegolny) (tu - po częsci - moje rozumienie tresci zapisu) - joko świąteczny - czyli... - "wielkanocny".
Tlumaczenie - w wersji fonetycznej (tekst mowiony) - odnosił się do jakiegos [świętownia? lub obchodzenia? - świąt (czasu?)] - sytuacyjnego czasu realizaccji - wizyty i koncertu... - jako okolcznosci... - "Wielkiej Nocy". (Transmisja tvp - jaksadze...- 'na żywo' - w Niezielę Wielkanocną - w godzinach wieczornych...)

Moze nieistotny w tej okoliznosci - ale moze - przypadkowo - znamienny - przypadek... - użycia dwu - róznych terminow znaczeniowych - w odniesieniu - do tlumaczenia - zdaje się - tych samych słow wypowiedzianych w j. angielskim

pimmum non nocere!
- przede wszystkim... - nie szkodzć!

co do zdarzajacego się zamieszania terminologicznego - cóż się dziwić - podstawowemu pomieszaniu pojęć - gdy... (cyt. z Internetu - z powołaniem się na osobe z tytulem prof.) - w Internecie - przytacza się - wytłumaczenie, ktore w zamieszczonej - poniżej - powielonej w identycznosci postaci... - powodowac moze - jeszcze większy balagan myślowy - i - może nawet - namowę do niepoprawnosci:

0:00
Wielkanocne dylematy językowe (Co w mowie piszczy?/Trójka)
DODAJ DO PLAYLISTY

+
– Jeżeli mamy słowo "Wielkanoc", czyli rzeczownik pisany z wielkiej litery, to słowo "święta" piszemy z małej. Można, oczywiście, zapisać je, ze względów uczuciowych wielką literą, ale nie jest to najpoprawniejsza forma. Co do "Wielkiej Nocy" i "Wielkanocy", to obie formy są poprawne – tłumaczy prof. Kłosińska.

***
nie wiem, co twierdzi w przedmiotowej sprawie - prof. Kłosinska - ale doslowny cytat - z trescia podpieraną Jej tytulem naukowym i Jej nazwiskiem - to... - gdyby to moglo być - smiechem na sali... (skwitowane...) - to w porzadku. - ale - to... - zgroza! - kompletny brak wiedzy - i logiki - (zaprezentowany przez - 'wyjasniaczy'). - Pomieszanie i nieznajomosc objasnianych pojęc - oraz nieznajomość zasad dotyczących stosowania odnośnych terminów... - wychodzi... po stronie 'tlumaczycieli'... - miedzy literami i słowami zapisu. ('wyłazi' - niedelikatnie mowiac.. - z niejednego punktu widzenia) - czyli z niejednego podstawowego kirunku - podstawowej analizy.


W kotekscie starorzymskiej zasady...

- primmum non nocere

- jak najbardziej - akceptować moge - (i powinieniem...) treści świąteczne... - ponadwyznaniowe... - i - dziekując wdziecznie wladzom samorzadowym miasta i wolontariuszom za paczke z wilkanocnym poczęstunkiem (domniemywam - dla stosunkowo uboższych lub - potencjalnie - samotnych) w zgodzie z tradycją Wielkanocnej Niedzieli - również za kartkę okolicznoscową - skreslona chyba - autentyczne - rączką jakiegos utalentowanego dziecka.

- ot - radosna karka z pogodnie usmiechniętym zajączkiem (juz w pełnej - wiosennej i zajaczkowo-wielkancnej - oraz dziecięcej akceptacji)
- z zielonym odręcznie zrobionym - 'flamastrowym'... - napisem ' "Wesolych świąt"... - być moze - przekazanej - w nieznaej mi wielokrotnosci - tak, jak nakazuje - dobry zwyczaj.. - nazywany - "etykietą" - innym - wielu innym osobom - obdarowanym wielkanocnym śnadaniem... (+) - w ramach ludzkiej życzliwosci i pamięci o potrzebujacych

- Calość - przeciez bardzo sympatyczna i ciepla - oraz - dla wielu... - zyciowo i światecznie - uzyteczna...
- pogodnie dziecieca - i zdecydowanie - wielkanocna... - w zgodzie z tradycją polską, chrzescijańską i europejską... - i - jednoczesnie - ponadwyznaniowo... (amoze nawet - zwyczajnie - pozawyznaniowo) - z racji swiąt:) - na okliczność - wolnego od pracy :):) - Poniedziałku:))))

- calosciowo... (- wraz z kartką... tudzież - kilkoma wiktualiami - na codzienność) ralizacja - dla kazdego potrzebującego... - chyba - takze w te dni - świątecznie... - sympatyczna.

Pisane z malej literki - po dzieciecemu - wazne dla wszystkich - 'święta' - ładnie podkreslone zielonym wiosennym kolorem - możemy przyjać - z uśmiechem i podziekowaniem - świadomi i tego, że jednostkowym - i mozliwym... - i dobrym! - (najrozmaitszym) świątecznym odniesieniom - nie umniejszy
- potarktowanietych tych Świąt
- swiat - z przeznaczeniem dla wszyskich... - i dla kazdego -
z wielkiej litery.

osobiscie - jestem przekonany, ze pomijanie - przez instytucje samorzadowe - i - odpowiedni - samorzadowy wolontariat - fomalnoprawnej istoty swiąt (tych lub innych) nie nalezy do dorego obyczaju...
- i...

niemowienie o takich zjawiskach - przez osoby swiatopoglądowo otwarte, ale - osobiscie - kierunkowo określone - w nizaleznosci od ich wyznania - nalezy raczej do reagowania zawstdzonych... - zażenowanych nieuswiadomieniem spolecznym i prawnym - w ramach spolecznosamorządowych realizacji oraz - do proby prowadzenia dzialan - nawracajacych (naprowadzajacych) - na utrwalanie i budowanie spoleczeństwa wzajemnie życzliwego, swiatopogladowo - pozytywnie otwartego - bez urazy i ksenofobii takze - a moze - zwlaszcza... - względem ludzi i wartosci chrzescijańskich oraz innych z ich religijnym powiazaniem, wynikaniem i skutkowaniem... powiąznych - z rozmaitą
funkcjonalnoscią spoleczna i rozmaitym przeznaczeniem... - wartosci nie będacych - stricte - chrzescijańskimi a moze - ponadwyznaniowymi, ogolnoludzkimi... - ktore to wartosci - poparte wiedzą, zrozumieniem i wzajemnie - dobrą wolą - nikomu szkody ani ujmy - przynosić nie powinny - i - jak się wydaje... - w szczególnosci...
- przy wzajemnosci poszanowania wartosci ogolnoludzkich - i zrozumienia możliwosci nadużyć i nieporozumień swiatopogladowych - przynosić szkody nikomu nie powinny i chyba - przy państwowoprawnej i samorządowej roztropnosci - jakichkolwiek szkód ani ujm, ani jakichkolwiek nieporozumień - ani stwarzać ani przynosić nie będą.

za wielkanocną paczkę - jak za kazdy mily upominek - diekuję. - aż się boję powiedzieć... - Bog zapłac! - za wszystko dobre - i szczęść Boże!..

bo - strach pomysleć - osoby majace - chyba trudnosci z uswiadomieniem (jakimkolwiek chyba w miare pelnym uświadomieniem - czegokolwiek...) - sklonne są - poczytywać takie slowa za obrazę - ich osobiście, dobrego obyczaju - obowiazujacego prawa - a nawet - sklonne są taktowac takie słowa (- 'szczęśc Boze' - 'Bog zapłać' - "z Panem Bogiem') jak szyderstwo lub osobiste ciemniactwo.

takwiec - z calego serca - dziekują - i... - z Panem Bogiem!...



:) - Moze tylko Weganie:) - nie skonsumują wielkanocnej kielbaski z cebulką...:):)

- no i żurku:) - z jajeczkem i z kielbaską trochę żal...:) - a pisanki...:) - jak kto zechce... - to może i poczekają do nastepnego roku:):)


Chrystus zmartwychwstał! - zgodnie z tradycją... - radujmy się... - smacznego!

- wesołego Alleluja:)




calość (łącznie z tytułem "Opowiadanie Wielkanocne") - ukonczone... w powyżej przedstawinej postaci - w... - (w)?{W}ielkanocną (n)?{N}iedzielę - 17. 04. 2022 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2016-04-11 Dodano: 2022-04-17 09:04:29

Ten wiersz przeczytano 1270 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie