WIELKOŚĆ NA POZÓR

Jestem już odblokowany.
Nie boję się śmierci.Boję się męczarni w naszych
szpitalach.

Janku. Pamiętam i dziękuję Ci za wsparcie.

Bardzo mądre przesłanie w wierszu.
Pozdrawiam:)

Co racja, to racja i to chyba jedyna sprawiedliwość.

Cóż jesteśmy kruchym materiałem. Jednak życie bez celu
jest nijakie.Byle nie przesadzić i nie stracić
człowieczeństwa. Pozdrawiam.
Może warto zamienić te deski na
zamknięty drewnianym wiekiem.

no tak, po co nam to wszystko, ale z drugiej strony-
po co żyjemy? dla tego wszystkiego. pozdrawiam@

Wiersz, przypominający nam kruchość i marność
ludzkiego życia.
Gdy odchodzimy zostaje tylko pamięć. A ta niestety
krótka bywa.
Zgadzam się z krzemanką, co do tych czterech desek.
Trochę dziwnie to brzmi. Zresztą jeśli już to w
sześciu deskach, a to by brzmiało jeszcze gorzej.
Pozdrawiam. (+)

Janek, to ci się udało:)
Miłego!

Dobry wiersz.Jedyną sprawiedliwością jest śmierć,
każdy musi odejść.Pozdrawiam.

Witaj Janku.
Bardzo ciekawy wiersz.
Przychodzi taka chwila i chcemy czy nie, musimy
odejść.
'Zamknięty w dębinie spoczniesz na dnie grobu'.
Pozdrawiam, miłego dnia.

Ładne przypomnienie słów z księgi Koheleta "marność
nad marnościami i wszystko marność". Msz dziwnie brzmi
"Zamknięty w czterech deskach"
może np "Zamknięty w pudle z desek", lub inaczej?
Miłego dnia.

Na grobowcu wypiszą wyszukane epitafium,
wkrótce zapomną o tytułach i zasługach.
One nic nie znaczą ...

,, Z prochu jesteś i w proch się obrócisz ,,.

To prawda.Pozdrawiam:)

Zabiegać o medale, zaszczyty mieć w głowie, a trwonić
to co cenne - zdrowie! Pozdrawiam!

Witam ponownie. Nic z tego nie mamy, tylko trud,
ciężkie dni, ale musimy żyć. Dopuki nas ona nie
zabierze. Dobranoc