wielokrotność

Pięknie.

Żeby zdefiniować uczucie niepokoju, trzeba znaleźć
przyczynę, która pomoże go usunąć.
Miłego dnia :)

Cudowny przekaz, zatrzymuje.
Pozdrawiam, AS:)

Im więcej uczucia, tym więcej niepokoju. Pozdrawiam.

Wielokrotność to jest pomnażanie.
Jeżeli czegoś dobrego to super!
Z niepokojem, ogólnie rzecz biorąc, jest sprawa raczej
"nieciekawa".
Chyba, że uśmiechający się niepokój, jak w wierszu...
całkiem inny temat.

Pozdrawiam jak zawsze z zachwytem Twoimi utworami. :)

Ktoś napisał, że oczy są zwierciadłem duszy. W Twoim
wierszu trochę nie o to chodzi, ale dziwnie się
składa, że tak wypada.
Taka miniatura mi przyfrunęła:

Niepokoje

Tak się boję,
gdy nas dwoje.

Wieczorności w spokojności :):)

Lustrzany pokój, pierwsze skojarzenie:)
Oczy zwierciadłem duszy...która próbuje ukryć co ją
boli...

Bardzo, bardzo na Tak,
pozdrawiam serdecznie:)

Twój przepiękny wiersz kojarzy mi się z mądrymi
słowami Alberta Schweitzera: "Szczęście to jedyna
rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli". Wiem,
jak kochasz matematykę, więc domyślam się, że tytuł do
niej nawiązuje. Wyrażę się jednak mało matematycznie:
każdy stan, każda emocja w miłości jest
zwielokrotniona odbiciem w kochających oczach.
Zwielokrotniona znaczy wysycona, spełniona - poprzez
dzielenie. W Twojej miniaturze w miejscu niepokoju
może stać tęsknota, ból, radość, życzliwość - wszystko
dzielimy, mnożąc szczęście. Nasze połączenia polegają
na nieskończonych odbiciach siebie samych w
nieskończonej uważności. Pozdrawiam ciepło i
serdecznie :)

Ciekawie.
Pozdrawiam :)

Świetny wiersz. Niepokój się udziela...
Pozdrawiam serdecznie :)

Rozbudzająca wyobraźnię refleksja. Zastanawiam się nad
przyczyną owego niepokoju i nad tym jaki jest powód
jego uśmiechu.
Pozdrawiam
Marek

Przy Niej uśmiecha się wszystko, gdy Ona tak chce;
niepokój to miłość :-) Kapitalny wiersz, Jurku :-)
Kłaniam się nisko wspaniałemu Autorowi :-)

Jak wszyscy naokoło sa uśmiechnięci to niepokoj ma o
co sie niepokoic poniewaz w dzisiejszych czasach to
wiekszosc ma racje nawet gdy jej nie ma ...:)))

Niepokój lubi się udzielać, a licho nie śpi...razem
można je pokonać uśmiechem :) Pozdrawiam ASie :)