/(*)(*)\

I’m staring at her , watching and looking.
A obok mnie Szisza bulgocze z pomrukiem.
Ściągając buchy
myślę o rzeczach radosnych.
To dodaje otuchy
Jak pierwszy dzień wiosny.
Chcę podać ustnik dalej
a węgielek już gaśnie powoli
nie myślę o tym wcale
chciałbym się już wyzwolić
Mam chęć by los pokonać
Nim skonam
Jak Antygona

Co piszę- nie wiem
Hej podaj cegłę
Metafory przebiegłe
Hej dziś czarna polewka na deser
Jak odsiecz pod Wiedniem
Hej! Sukces!
chcę czuć go na co dzień
Pływać w nim jak w wodzie
Nurkuję szukam pereł
Lecz nigdy zbyt głęboko
Nie mam butli z tlenem
A trwa przedstawienie
I jak aktor na scenie
Wygłaszam swe przemówienie
Mam chęć by przeznaczenie
Pokonać
Zupełnie jak Antygona

autor

lukaszgons

Napisany: 1985-12-24 Dodano: 2007-12-03 15:15:02

Ten wiersz przeczytano 1368 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Antyczny Klimat Rozmarzony Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie