***

Kiedyś,
Kiedy byłam mała,
Myślałam, że mogę zmienić świat.
Myślałam, że życie jest prostą drogą,
Bez ciemnych zaułków,
Bez złośliwości ludzkiej i bez wad.

Kiedyś,
Kiedy byłam mała,
Żyłam w świecie magii i radości,
Żyłam razem ze szczęśliwymi ludźmi,
Nie odczuwając smutku,
Ni cienia złości.

Kiedyś,
Kiedy byłam mała,
Marzyłam o księciu z bajki,
Który przybędzie po mnie na białym koniu miłości,
I zabierze mnie w inny świat,
Zdala od szarej rzeczywistości.


Lecz teraz już wiem,
Że na mojej drodze życia,
Wiele jest zakątków nieoświetlonych,
Przez jasne płomienie bezpiecznego słońca.

Wiem także,
Że magia nie istnieje,
I wszystko da się wyjaśnić,
A szczęście jest nietrwałe.

Teraz mój rycerz odjechał,
A jego koń stał się czarny.
Nie ma świta bez smutku i zwątpienia,
A długa i szczęśliwa miłość to wymysł nierealny.

Czasami nachodzi mnie pragnienie,
Wielka chęć z tym wszystkim skończenia.
Zapadnięcia się w otchłań śmierci,
I zejścia ze sceny, jaką jest życie.

autor

Espeja

Napisany: 2005-05-07 Dodano: 2005-07-08 23:10:24

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie