***

Znów blask choinki rozświetla pokój,
taka tu cisza i taki spokój...
Za ścianą głośno gdzieś zegar tyka
i u sąsiada znów gra muzyka...
Nie, to kolędy goście śpiewają,
co roku w Święta się spotykają...
Znów słyszę zegar – jak serce bije,
choć wcale nie chcę, to jednak żyję,
tylko samotność większa doskwiera
i jak co roku bierze cholera,
że złą decyzję matko podjęłaś...
Chciałaś aborcji! Nie usunęłaś...
były wyrzuty... życie przeklęte...
Wszystkie zdarzenia w bańce zaklęte.
Patrzą z niej na mnie oczy dziecinne –
spłakane, smutne, bo czemuż winne?
I łzy wciąż płyną po dziecka twarzy...
Ta stara bańka z tym się kojarzy.
Choć wtedy było mnóstwo słodyczy,
w niej się odbiło tyle goryczy...
Lecz żal ją rozbić – wszak to historia.
Za ścianą słychać radosne „Gloria...”,
a po sąsiedzku jest taki pokój,
gdzie w Święta cisza i święty spokój.

autor

bewa

Napisany: 2008-12-13 Dodano: 2008-12-13 13:14:00

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie