***

Pamiętaj, aby pamiętać

Uwikłałam sie w bezduszna czeluść,
spadłam ze stopnia natchnienia w skrawek niepohamowanej natury.

Żyję...chociaż moje istnienie bywa
tylko imitacją prawdziwej egzystencji...

Uciekam...ale dokąd?
Nie ma miejsca na swiecie, dla marnej i nedznej istonty.

Chodź-dobij mnie, przecież i tak nikt nie zauwazy.

Szczera prawda zabija sama....
mnie juz nic nie dosiegnie- jestem oblokiem...

Ludzie często zachowuja się tak, jakby im wszystki bylo wolno!!! A tak nie jest! Uważaja sie za najwazniejszych, jednak małe, ciche istoty tez maja prawo do egzystencji! Pozwol im zyć- wyciągnij pomocną dłoń!!!

autor

Dominika:)

Napisany: 2006-05-03 Dodano: 2006-05-03 15:03:01

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie