....

wątłych wspomnień przerażone krzyki
gubię w tłumie
gdzieś za swoim cieniem
który już dawno nie podąża za mną
one krzyczą tak głośno
że każda sylaba wbija się tempo w serce
które już nie bije
bo pragnie odpocząc

beznamiętność uczuć które w sobie noszę
dąży w nieskończoność
by kiedyś powrócić
wskrzesić we mnie płomień
który płonoł kiedyś
dając ciepło myślom

i nie da się zapomnieć
serce choć z kamienia
musi załomotać by przezyć
nawet kamień oddycha
bo posiada duszę

biegnę bezustannie
lecę jakby na skrzydłach
nadzieja prowadzi
gdyż jest matką głupich
tych co stojąc w miejscu
myślą że latają

wiara jednak łamie
swoje myśli złote
gdy nie zda egzaminu
z kojarzenia pojęć które wyszły z mody

LadyDeath

autor

LadyDeath

Dodano: 2005-08-02 11:15:01

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie