***

1
Szczęśliwi co w szczęściu urojonym żyjący
A tak naprawdę w nieszczęściu cielesnym będący
Bo szukają wśród rzeczywistości ideału
Odrzucają wszelkie miłosne doskonałości
By przekonać swe skamieniałe serce pomału
Że żyją w świecie własnej, wiecznej samotności
Na cytacie zakończona ta skromna przedmowa
Prostych słów kilka „I miłość, i tragedia nowa”

2
Kobieta? Nie raczej dziewczynka duchem wciąż młoda
Imię nie ważne ... Jak każde – proste, pospolite
Ona ... Ah! Diament bez skazy – boska uroda
W tym ciele – serce zimne w kamieniu lite
Kochać nie umiejące, pragnące adorowania
Zabawą dla niej na strzępy serca rozrywania
Uwodzi swym wzrokiem, kusi powabem ciała
Szeptem swoim świat cały na kolana rzucała


3
Opisu brak nie możnego opisania słowem
Bo jakże piękno nakreślić na kartce papieru
A zarazem uchwycić wszelkie myśli płowe
Wznoszące się ku niebu jak Andy nad Peru
We wspomnieniu zamknięty obraz jej młodzieńczy
Który wyryty jest w duszy mojej na wieki
Tak idealny a zarazem dla mnie daleki
Do dziś słodkość głosu jej w mojej głowie dźwieńczy

4
Wśród bieli nieba rozwianych płatków kwiatu wiśni
Stała Ona ... W dół pochylona smutnie głowa
Po policzku spływała diamentowa łza nowa
Odrzucona ... Myśli, że tylko koszmar straszny śni
Nie wierzy, że sama się ofiarą tej gry stała
Obdarta z uczuć ... W błocie serce skąpane
Poznać czarny zawód miłosny było jej dane
Poznała gorzki smak łez – pierwszy raz pokochała ...

autor

hanek

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-03-15 23:27:57

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie