***
Teraz..
odchodzi w dal..
zatrzymuje się, aby nam pomachać..
z krainy "kiedyś"
krzyczymy.. "nie odchodź! nie zostawiaj"
lecz ono idzie dalej..
nie zauważa naszej rozpaczy..
już nawet nie patrzy na nas..
zaczyna biec..
ucieka..
oddala się coraz bardziej..
staje się stęsknionym, niezapomnianym..
"kiedyś"..
autor
orto
Dodano: 2004-10-28 11:50:08
Ten wiersz przeczytano 574 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.