...

Bierze Zbawiciel krzyż na swe ramiona,
skronie uwiera cierniowa korona,
na głowę, na siłę srogo wtłoczona.

Bóg, choć wszechmocny, jako człowiek słaby,
po kilku krokach pod krzyżem upada.
Krzyż grzechów ciężarem do ziemi przygniata.

Gwoźdźmi przebiją i nogi i ręce,
grzechy przeszyją na wskroś Boskie serce,
zginie Bóg-człowiek w straszliwej męce.

Do grobu złożą i postawią straże,
Pieczęć przybiją na ogromnym głazie...

Gdy umysł ciemny stargają dreszcze,
może się obudzą i uwierzyć zechcą...

autor

MmMotylek

Napisany: 2007-03-25 Dodano: 2007-03-26 11:17:54

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie