Wiersz antynikotynowy

Każdy dziś ma jakiś nałóg,
nałóg lub powiedzmy.... bzika
Ten gra w karty, tamten w szachy,
tego upaja muzyka
Gorzej jednak , gdy prócz
tego gościa nęci heroina
To co prawda rzadszy specjał,
lecz alkohol nie nowina.
U innego płuca sitko,
każdy zgadnie czyja wina
Specjalistką w tej dziedzinie
jest rzecz jasna – n i k o t y n a
Co się stało ? Co się dzieje?
Acha, plaga nikotyny
Palą starsi, palą młodsi,
palą chłopcy i dziewczyny.
Palą mali, palą duzi,
palą wszyscy, nic nowego
Że ja palę, żem nieletni,
a co komu jest do tego?
Młody z papierosem w ustach
chce udawać dorosłego
A gdy ktoś jest niepalący
uważa go za niemodnego.
A więc w kinie, więc w teatrze,
w kawiarni i na ulicy
W autobusie, w miejscu pracy,
w domu, w szkole, na świetlicy
Na naradzie, na występie,
dalej, bliżej i tuż obok
Wszędzie jak złowroga chmura
wisi dymu gęsty obłok.
Bo nie dosyć, że spaliny,
że nasz przemysł ukochany
Jeszcze wstrętne papierosy...
człowiek chodzi jak pijany.
Jak więc widać – palą wszędzie,
nikt ze zdrowiem sie nie liczy
Każdy pali, pali, pali
i w ten sposób nałóg ćwiczy.
Pokłóci się ze zwierzchnikiem
zaraz sięga do pudełka
Mój kolego lepiej zrobisz,
gdy na przykład zjesz karmelka
Tu szczęśliwy ojciec znowu
nerwy szarpie w poczekalni
A w powietrzu ….. coś strasznego,
no jak w angielskiej palarni.
Maturzysta przed maturą
schroniwszy się przed belframi
Puszcza gęste kłęby dymu
w kiblu wespół z kolegami.
Ta kobieta będzie matką,
dymi jak fabryki w Łodzi
Wcale się nie zastanawia,
że swojemu dziecku szkodzi.
Żona w domu się zamartwia,
bo mąż właśnie jest w podróży
Czy nie zdradzi? - myśli w nerwach
i czekając tęgo kurzy.
Tak więc każdy kojąc nerwy
dymem krótkie życie skraca
Skraca sobie no i temu,
kto w tym dymie się obraca.
Żółte zęby, serce chore,
płuca jak wnętrze komina
Kto jest winien? Odpowiedzcie!
Oczywiście n i k o t y n a.
Papierosy to rak przecież,
papierosy – astma, duszność
Skończcie z tym, radzę wam szczerze, gwarantuję, że mam słuszność
Toż to ona nasz wróg srogi,
toż to chorób jest przyczyna
Tak tak, nie dziw się kochasiu,
bo to twoja n i k o t y n a.
Wyrzuć ją ze swego życia
i stań przeciw niej okoniem
Krzyknij głośno, z całej mocy :
precz z nałogiem ! Precz z tytoniem!

wiersz powstał w 1975 - a więc wieki temu- w ramach akcji "walka z nikotynizmem "....myślę, że nie stracił zbyt wiele na aktualności

autor

jasmin57

Napisany: 1977-09-19 Dodano: 2018-02-24 01:55:51

Ten wiersz przeczytano 1509 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie