Wiersz sto sześćdziesiąty piąty
Całe życie
pogoń za kim
miłością i szczęściem
ucieczka przed kim
samotnością i śmiercią
nie goń
nie uciekaj
z samym sobą
się pogódź
los niech
cię prowadzi
przez smutek
po radość
a ta szklana szyba
co dzieli
ludzi od ludzi
niech się stłucze
by stanął mur
zgody
akceptacji
przebaczenia
i niech wszystkim
zawsze świeci
światło miłości
autor
neplit123
Dodano: 2017-02-15 13:52:08
Ten wiersz przeczytano 457 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Interesujące
Niech świeci światło miłości.Pozdrawiam
A może lepiej, by runął mur przesłaniający.... "zgodę,
akceptację, przebaczenie"...
Dobra refleksja.
Pozdrawiam
Tak, niech wszystkim zawsze świeci i nie gaśnie :)
Pozdrawiam serdecznie +++
ano niechaj świeci światło miłości