Wiersz symboliczny

wiersz dedykuję dla tej jedynej osoby która zrozumie symbolikę poszczególnych wersów i Cienia...

Na jej oczach skazy, jej wzrok którzy marzy
I wiele razy zaduma na twarzy
Zamiast szczęścia -świata części-
Kłamstwo ją pieści pięknem treści
Zamyślenie gości, prawo sobie rości
Do posiadłości umysłu włości
Wytrwałość jej męczy, odwagę jej dręczy
Nad łamigłówką ślęczy co umysł jej stręczy
Zaczepki szuka, łańcuchem stuka
Jak teatralna sztuka ją chce oszukać
W postaci ducha, przez obojętność sucha
Niewdzięcznością cuchnie, nieistniejąca skrucha
Zadziorne uczucie tłumi jej poczucie
I nieomylne przeczucie, że to tylko jej odczucie
Na piedestale zazdrość, zdeptana mądrość,
Jego bezsensowna szczerość przez jej głupią nieufność
Martwe zaufanie, w Cieniu zapatrywanie
Jego głuche wołanie i próżne tłumaczenie
Na jego miłość -jej podejrzliwość
Na uczucia prawdziwość jej kłamstwa autentyczność
Na jego komplement jej kontrargument...
W końcu okowa pęka, kłamstwo klęka
Prawdy się lęka, a ona? Jest lekka...

I światło rozprasza wszystkie Cienie

"Za literę w imieniu Za kolor włosów" Za głupie wyrzuty Za suche łzy Za brak wiary Za brak zaufania Przepraszam...

autor

spiewaczka

Dodano: 2005-05-03 10:54:20

Ten wiersz przeczytano 1948 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie