Wiersz sześćset trzydziesty trzeci

Moja gwiazda szczęścia wciąż świeci
ja oślepiony jej światłem
poznałem to co poznać chciałem
że miłość z gór już zeszła
i czeka na mnie gdzieś w dolinach.
Wciąż trwa ta smutna zabawa
lecz przerwać jej nie ma jak
umarli znikają nam z oczu
by w sercach naszych się schować.
Gdy mi mówią smutne wieści
idę dalej radość zabierając z sobą
gdy mam dobry humor
nic nie zmieniam
tylko śmiechem zabijam smutki.

autor

neplit123

Napisany: 2021-11-13 Dodano: 2021-11-13 12:20:30

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie