wiersze o miłości (15) - Jim Clark

Tyle prawdy w tych słowach... i poezji.:)
Pozdrawiam

P.S Tak poza tym sława przyklejona do butów jak błoto
nie jest fajna,
niektórzy o tym wiedzą...
Tak poza tym wstyd się przyznać ale nie wiedziałam nic
o nim, a Wiki podaje info nt. J.Clarca wioślarza, tak
poza tym.
Sport z pewnością uczy pokory, sporty wodne też są
piękne, choć rajdy samochodowe też są ciekawe,
zwłaszcza dla tych którzy biorą w nich udział, choć
mnie się podobają te zimowe, zwłaszcza jazda figurowa
na łyżwach, no i skoki narciarskie, miłego wieczoru
życzę, Jurku :)

Widzę, że już tutaj byłam bo punktu dać nie mogę, to
smutne, gdy dochodzi do śmierci z powodu zaniedbania,

szkoda zdolnego kierowcy, a wiersz jak zwykle z górnej
półki.
Serdecznie pozdrawiam, Jurku:)

życie z wieloma zakrętami ale z pasją pędzi jak
szalone i zawsze nadejdzie koniec drogi, dla
niektórych ta droga kończy się szybciej...pozdrawiam z
uznaniem dla niesamowitego wiersza :)

Pięknie napisany wiersz ( smutny) o młodym człowieku,
który po krętych drogach błotnistych pragnął dojechać
do mety i godnie żyć na tym padole, jednak
los chciał inaczej i pozostała tylko pamięć.
Przed losem człowiek nie ucieknie, tam w niebiosach
jest księga gdzie każdy ma przenaczenie i metę życia.

Rewelacyjny wiersz. Zrobił na mnie wrażenie
natychmiast już przy pierwszym czytaniu. Super

Po prostu dobry wiersz.

bardzo znamienne dwie ostatnie wersy, dziękuję za
uwagi, poprawiłam

Świetny wiersz,jest taki oryginalny i
niebanalny.Pozdrawiam

tekst prosty normalność dojście do etapu gdy lśnisz
tylko finał nawiązuje do wypadku i to jest cały dramat
i poświęcone prostemu w sercu Plus

Bardzo dobry wiersz :)... Puenta jest znakomita:))

Miłość, pasja i wieczna pogoń przez życie a kiedy
udaje się wyjść na prostą okazuje się, że to już
koniec i nie ma nic dalej...a może to tam dopiero się
zaczyna ...dobry wiersz, zmusza do refleksji nad
sensem życia i jest ładnym symbolem pamięci.

Świetny wiersz, wprawdzie poświęcony Clarkowi, jednak
można go odnieść do życia wielu ludzi... brawo!

Dla mnie te wiersze są przekombinowane.Takie mam
zdanie.

To naprawde dobry i solidny wiersz. Genialnie
przemyślane frazy i ich rozmieszczenie. Pozwól, że
odniosę się do ostatnich dwóch, bo inspirują duszę.
Człowiek mały i sławny, brnie przez zakręty losu,
wydostaje się z chaosu, jeden cicho bez rozgłosu, inny
z dozą patosu, by spocony wyjść na ostatnią prostą i w
chwale sobie tylko znanej... dokończyć dzieło swego
życia. Dla Clarka śmierć na torze była pewnie śmiercią
z miłością. Jego serce dalej bije na torze zmagań ze
słabościami i jest inspiracją dla wielu.