**Wierszokleta**

Ubrany na fioletowo –
Jedwab haftowany w gwiazdki
Kapelusz na bok – zjawiskowo –
Strój za złota pełne garstki

Siada na miękkim dywanie
Przed nim maluchów gromada
Wyciąga swoje notatki
I długo, długo opowiada

Wszystkie wiersze, które czyta
Pochodzą wprost z jego głowy
A codziennie po południu
Spisuje świeżutki, nowy

Każde dziecko marzy by być
Wierszokletą bogatym i sławnym
Jednak niewielu szczęśliwcom
Idzie łatwo, prosto rym

Poza tym, choć tego nie wiecie –
Ludzie zwykli – „nie – poeci”
Nie chodzi o sławę, lecz UCZUCIE –
Nauczcie tego swe dzieci

autor

Bunia:*

Napisany: 2006-08-11 Dodano: 2006-10-02 15:13:30

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie