wierzba
my dziś niczym wierzba stara
co to kiedyś szumnie rosła
korzeń twardy zawsze jara
i szumiąca oraz wzniosła
dziś pień cały już spróchniały
wszędzie wkoło szpaków dziuple
i na wietrze trzeszczy cały
czy go ten wiatr nie rozłupie?
pochylona dziś nad wodą
by się przejrzeć w niej dokładnie
już wzrok nie ten jak za młodu
i wygląda nie tak ładnie
prawie klęka na kolana
swe gałęzie macza w wodzie
i ujrzymy kiedyś z rana
jak w niej sama po pas brodzi
z karpy puszczą młode pędy
by powstało nowe życie
to przyrody takie trendy
pewnie sami je widzicie
my też śladem tej przyrody
prawie jak ta wierzba stara
już postawa nie tak młoda
i też nie ta moc w konarach
cała radość gdy patrzymy
na te nasze pędy młode
duma rośnie gdy widzimy
nie gasnącą wciąż przyrodę:)
Tomek Tyszka
8 01 2015 Hull
Tomek Tyszka
Komentarze (45)
Ładnie, ładnie :)
serdeczne dzięki za poczytanie Tomka...
oraz dla wszystkich też pozdrowionka:)
Bardzo poetycki opis zdawałoby się zwykłej wierzby, w
który są wplecione refleksje nad ludzkim życiem
pozdrawiam
taki inny wiersz Tomku
niż te Twoje komentaszki
wiersz o przemijaniu :)
pozdrawiam serdecznie:)
Opisując wierzbę umiejętnie dotarłeś do mądrości
życiowej. Fajnie skonstruowany wiersz.
tak najważniejsze to te młode pędy, życie przekazać
mus by trwało, pozdrawiam
Ładnie to namalowałeś słowami.
świetny przekaz do refleksji* pozdrawiam
... Tomku...jak wierzba okay, tylko nie stara!
:)))))))) zgodzę się na...niemłoda :)))) Było miło
spędzić tu czas. Pozdrawiam :))
taki kruchy:)
ciekawe, ta wierzba nie musi być odpychająca.
pozdrawiam i + za wiersz z charakterem
Ładny refleksjyjny wiersz o przemijaniu :) Pozdrawiam
serdecznie :)
Tomku, wspaniale i z humorkiem serdecznie Was
pozdrawiam
Ładna zaduma o przemijaniu w kontekście przyrody...
Dobry wiersz,Tomku.
Pozdrawiam Cię serdecznie:)
Wszystko przemija......niestety