WIETRZNI LUDZIE
nieskończona przestrzeń
okryta ciemną mgłą
spacerują zamyśleni
zamknięci w sobie
wietrzni ludzie
błogie myśli
trzepoczą skrzydłami
złotego orła
ich świat potyka się
o alfabet Braille`a
łamiąc białą laskę
autor
eLFo
Dodano: 2019-03-09 23:58:55
Ten wiersz przeczytano 443 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Tak to już jest z białą laską :)
Rozbudzająca wyobraźnię refleksja.
Pozdrawiam.
Marek
przyciągnął fajny tytuł - wiatr jak posłaniec opowiada
im o świecie...