Wigilia

Stoisz w oknie tulac twarz do szyby
Czy chłodzisz czoło myślami rozpalone
czy wśród ułudy czekasz na blask prawdziwy
Zgadnąć trudno...więc ku rzeczy nowej
Uciec muszę, minąć wszystko co stracone
Ujrzeć światło...
Tej gwiazdy, co z nieboskłonu zenitu
Spogląda na ziemi postacie karłowate
Widzę ją wszędzie i z Syjońskiego szczytu
I de profundis dalekich nizin północy -
Zwiastuje narodzenie Życia - zatem
Nigdy już w sercach smutku i nocy?...

Zaraz życzenia, opłatek i prezenty
Zasiądziesz przy wigilijnym stole
Tu - miejsce puste, krąg niezamknięty
Każdy przyjść może...

autor

malcur

Napisany: 2006-12-22 Dodano: 2006-12-25 00:05:46

Ten wiersz przeczytano 809 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie