Wiktoria 1

Nie była wyczekiwanym dzieckiem. Gdy miała trzy
miesiące, matka oddała ją pod opiekę teściowej.
Babcia była dla niej wszystkim, matką i ojcem.
Całe dzieciństwo spędziła na wsi. Nie było jej łatwo, bo musiała pomagać w gospo- darstwie.
Mama razem z tatą oczywiście odwiedzali ją,
kupowali zawsze jakiś prezent, z którego Wiktoria
bardzo się cieszyła.
Była smutna gdy mama odjeżdżała. Myślała, że tak
musi być, bo mama pracuje i nie miałby kto się nią zajmować.
W mieście trzeba dziecko zaprowadzić do szkoły,
przyprowadzić. A u babci szkoła była blisko. Mogła
więc sama do niej chodzić. Skończyła szkołę podstawową, później zawodową.
Była przeciętną uczennicą. W niczym szczególnie się nie wyróżniała.
Nigdy nie zaznała miłości matczynej, tej prawdziwej.
Zazdrościła koleżankom, że miały matki z którymi mogły o wszystkim porozmawiać, zwierzyć się z problemów.
Babcia nie była zbyt skora do słuchania. Miała wiele innych spraw ważniejszych na głowie.
Wiktoria dorastała w uczuciowo chłodnym domu.
Przyzwyczaiła się już do tego. Latem stała na targu i sprzedawała, pomidory, truskawki
lub coś innego.
Tam właśnie poznała chłopaka, przystojny, miastowy.
A ona chciała się wyrwać ze wsi, zobaczyć inny świat.
Zaczęli się spotykać. Przyjeżdżał do jej domu.
Wydawało jej się, że to książę ją odwiedza. To jak spełnienie
marzeń dla wiejskiej dziewczyny. Zawsze pamiętał
o kwiatach, jakieś cukierki miał przy sobie albo czekoladę.
Babci też się spodobał, była zadowolona,
że Wiktoria znalazła fajnego chłopaka.
Cdn

autor

Ewelina-55

Napisany: 2021-05-16 Dodano: 2021-05-16 22:54:34

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie