Wiosennie
Tęsknię ogromnie
tęsknota moja
przybiera już rozmiar drzewa
albo tych gór sięga
co dotykają nawet nieba
bez uśmiechu na poważnie
w swojej tęsknocie
śpiewam nawet ładnie
i jestem jakby błękitnym niebem
które w obłoku się kąpie
i skrzydłem mewim faluje
wibruje
wiatr na trawy strąca
i tańczą one bezładnie
nieskromnie
ziemię odkrywając czarną
za czym ta tęsknota
nie pytaj ja nie wiem
bo czy horyzontu sięgnąć umiem
albo deszczem opaść zimnym
po policzku spłynąć modrym
cichutko bez słowa
wniknąć w duszę
i gnać przed się
aż tylko jedna kromka chleba
jedno jabłko
i kwiatek za uchem
spódniczka w kratkę
czerwone szelki u kamizelki
aż żal tak czerwone
a i tak tęsknię
tęsknię za dwoje
za tym życiem co było szalone
a teraz znowu zielone
zielone aż żal
wiosna już
wiosenne są też sny moje
więc ja tęsknię wiosennie
ot tak.
Komentarze (169)
tęsknisz a wiosna powoli zbliża się do Twojej tęsknoty
- mojej też...
wiosennie i cieplutko
pozdrawiam
Szczęśliwego Nowego Roku!
Pozdrawiam serdecznie!
Przyjemny wiersz.Jego nastrój potrafi udzielić się
czytelnikowi. Miło było przeczytać. Pozdrawiam:)
Basiu, pamiętam, pozdrawiam, czekam na Twój wiersz.
Kornatko - Basiu. Wszystkiego Najlepszego. Pozdrawiam
serdecznie:-)
Pięknie uwieczniłaś swoją ogromną za dwoje tęsknotę
Można i tak jak Ty pięknie tęsknić i pisać tak
wspaniałe wiersz
Pogodnie pozdrawiam
Gratuluję wiersza
Kornatko, na jak długo zawiesiłaś wierszoklecizm?
Pozdrawiam ciepło:)))
Za fantazję daję plus.
Odleciałaś swoją tęsknotą hen (czuć, że za dwoje
tęsknisz)! I tak nietypowo, dla mnie piękniście:)
coraz bliżej TWOJEJ ulubionej wiosny
pozdrawiam
Autorko. Zazdroszczę takiej tęsknoty co jest
niebotyczna jak drzewo, sięga wierzchołków szczytów
górskich, które w mozole i często z narażeniem życia
trzeba zdobywać. Jet niebotyczna jak ptak. I śpiewa.
Czarną ziemię podnosi wyżej horyzontu i wystarczy jej
tylko skromna kromka chleba. To szaleństwo, które
uwieczniłaś. Dziękuję ci za wiersz.
Jurek
:)))
tak ładnie, że nie wiem co napisać, ale wiem, że musze
oddać głos, więc głosuję
Kornatko piękna Twoja tęsknota, zaczytałam się, aż nie
mam ochoty odchodzić od wiersza tak pięknego. Ściskam
Cię mocno koleżanko z Beja.
Piękna ta Twoja tęsknota za wiosną . To najpiękniejsza
pora roku . Budzi się życie po zimowym snie . Wszystko
się zieleni lecz myślę też że w każdej porze roku
można odnaleźć coś pięknego . Pozdrawiam ciepło.
Napełnij szklankę poezją - proszę
pozdrawiam