Wiosenny ranek
Otulony w mgielny welon,
z zorzą złotą w ręku,
by nie strącić kropel rosy,
idzie po maleńku.
Delikatnie bezszelestnie,
budzi lazur nieba,
rozlewając wiązki światła,
na ziemskie bezbrzeża.
Głaszcze co po drodze spotka,
światłem bez dotyku,
by zamknięte płatki kwiatów,
wstały dla promyków.
Blade cienie co zasnęły,
wraz z słońca zachodem,
wstają chętnie bo je ziemia,
pieści jeszcze chłodem.
autor
Dajna1
Dodano: 2015-02-23 10:25:40
Ten wiersz przeczytano 3453 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (93)
Pięknie wiosna z zimą się splata
Budzący i refleksyjny...
Dziękuje, za wizytę i komentarz u mnie
Pozdrawiam serdecznie
Marta
Marzę o takim poranku:-)
Cieplusio i milusio :-)
delikatny, ciepły, aż czuje się wiosnę:)
troszkę przeszkadza mi wyraz "mgielny", ale
dopuszczalne są własne "słowotwórcze" nazewnictwa.
Cudowny ten poranek ..pozdrawiam
pięknie lirycznie
obraz poranka namalowany srebrną rosą i światłem
dnia...
pozdrawiam
Bardzo piękny wiersz. Taki dziewiczy, wiosenny
poranek.
Pozdrawiam serdecznie.
miły poranek i ładne słowa na powitanie,pozdrawiam
Dajna1 ale cudowny wiosenny poranek. Wiersz jest
śliczny bardzo rytmiczny. Pozdrawiam:)
Czarujący ciepły wiosenny ranek:) Pozdrawiam z
uśmiechem:)
ślicznie:)
piękny twój wiosenny ranek
Piękny bo o budzącej się przyrodzie
ja już bardzo tęsknie za wiosną i latem
pozdrawiam:))
Bardzo ładny wiersz i poranek. Tak mi tęskno już do
lata. Pozdrawiam
Ładnie napisany wiersz :)