Wiosna

Świat się budzi
Świat się cieszy
Świat się śmieje
Dusza śpiewa...
Słońce coraz mocniej grzeje...

Już na łąkach giną śniegi
Na budzącej się ziemi ...ślad cieni..
Z dalekich stron przybyły ptaki
Razem witają piękny w roku dzień

Wichry odleciały,lody odpłynęły
Delikatny powiew moje serce wzrusza
Dziwię się ,choć po twarzy..dwie łzy spłynęły
Czy to ta co najtwardszą duszę skrusza...


W lesie mech zieloną czapkę już nałożył
Nagie brzózki,wierzby,przystrojone sosny..
W powitalne szaty i zając radosny...
Który pociechy dożył...

Stąpając gładką nóżką po bezdrożach..
Z rozwianym białym włosem
Który jak fala płynie po małych i wielkich morzach
A jej piękny uśmiech złoci się z oddali..


Zapach sukni mieniącej się barwą kwiatów
Roznosi się po zakątkach tego kraju
Jej oczy świecą jak czternaście karatów...
U pana w dalekim pustynnym Bagdaju

Nad polami unosi się jej dzwoneczek
W jego dzwiękach moc zasmuconych serc rośnie
Dziecko,patrząc w słońce powie:
Więc wyjdz i Ty na spotkanie wiośnie....

autor

Bystrooka

Dodano: 2007-03-01 23:42:50

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie