Wiosna

Drzewa kwitnące
i myśli biegnące
ku niebu

Refleksje rozległe
strach o przeznaczeniu

I ptaki się odzywają
- wyglądam przez balkon

Koniec tej zimy
tej kalendarzowej
wyznaję się w tym nie bardzo

Z tego wszystkiego
pomysły mierziły wyobraźnię

W tym kartki wytarte i zlane piwem
przypadkiem
jak serce nad ranem
Z sumieniem ciężko się wstaje

Ołówki nad wyraz martwe
jak nic wszystko za chwilę
stanie w gardle

A ja się ledwie martwię
i modlę

Dźwięk zbitych butelek i syren za oknem osiada na sercu
biada mordercom
i innym ciemiężcom

Ledwie się mieszczę
w tym miejscu

Otulam kocem
Od dziewczyny

A ona nic nie wie
O mojej przeszłości

Nie zwykła dociekać przyczyny

Obecności.

Jestem palantem bez duszy
kretynem co płacze o w pół do siódmej
i nie wiem co to rozsądek
pojutrze wypuszczę

Wszystko w diabły
i kruki i wrony
aż do następnej zimy
tak by nie wszystkie zamarły.

autor

Paweł Rymarz

Napisany: 2017-03-20 Dodano: 2017-03-20 18:53:01

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie